മാതൃ പഞ്ചകം - അമ്മയുടെ മഹത്വം

ശങ്കരാചാര്യര്‍ രചിച്ച കൃതിയാണ് മാതൃ പഞ്ചകം*,
 "ഇതില്‍ അമ്മയുടെ മഹത്വം നമുക്ക് ദര്‍ശിക്കാം".
 എട്ടാം വയസ്സിൽ സന്യസിച്ച്‌ ദേശം വിട്ട ശങ്കരൻ അമ്മയ്ക്ക് വാക്കു കൊടുത്തിരുന്നു.
 "*എന്നെ കാണണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന സമയം ഒന്നു സ്മരിച്ചാൽ മതി. ഞാൻ അമ്മയുടെ മുന്നിലെത്തിക്കൊള്ളാം*".
 അന്ത്യവേളയിൽ അമ്മ മകനെ സ്മരിച്ചു. ശങ്കരൻ ഉടൻ എത്തുകയും ചെയ്തു.
 മഹാതപസ്വിയായ മകന്റെ സന്നിധിയിൽ വെച്ച് ആ പുണ്യവതിയായ മാതാവ് ശരീരം വെടിഞ്ഞു.
 അമ്മയുടെ ശവസംസ്കാര ചടങ്ങുകൾ ചെയ്യവേ ആ പുത്രൻ അഞ്ച് ശ്ലോകങ്ങൾ ചൊല്ലി.
 അതാണ് '*മാതൃപഞ്ചകം*' .
 ശ്രീ ശങ്കരൻ അമ്മയെ വന്ദിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെ;
 "നില്‍ക്കട്ടേ പേറ്റുനോവിന്‍ കഥ, രുചികുറയും കാലം,
ഏറുംചടപ്പും പൊയ്ക്കോട്ടേ, കൂട്ടിടേണ്ടാ,മലമതിലൊരുകൊല്ലം കിടക്കുംകിടപ്പും നോക്കുമ്പോള്‍,
ഗര്‍ഭമാകും വലിയ ചുമടെടുക്കുന്നതിന്‍ കൂലിക്കും തീര്‍ക്കാവല്ലെത്രയോഗ്യന്‍ മകനും അതുനിലയ്ക്കുള്ളോരമ്മേ തൊഴുന്നേന്‍".
 ''പ്രസവവേളയിൽ എന്റെ അമ്മ അനുഭവിച്ച വേദന, ആർക്ക് വിവരിക്കാനാവും?
 ഞാൻ ശർഭത്തിലായിരിക്കെ ശരീരം ക്ഷീണിച്ച്, ആഹാരത്തിന് രുചി കുറഞ്ഞ് ഛർദ്ദിച്ചും, വിഷമിച്ചും തള്ളി നീക്കിയ
ആ ദിവസവങ്ങൾ.
 ജനനശേഷം ഒരു വർഷത്തോളം മലമൂത്രാദികളിൽ കിടന്ന് മലിനമാകുന്ന കുഞ്ഞിനെ പരിചരിക്കാനുള്ള കഷ്ടപ്പാട്, ഉറക്കം ഒഴിഞ്ഞുള്ള പരിചരണം, പട്ടിണി കിടന്നും കുഞ്ഞിനെ പോറ്റുന്ന അമ്മ, ഇങ്ങനെ എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത ത്യാഗം ചെയ്തിട്ടുള്ള അമ്മയോട് ഏതു മകനാണ് ആ കടം തീർക്കാൻ കഴിയുക.
 അമ്മേ! ഒരു മകൻ എത്ര വലിയവനായാലും, അവിടത്തോടുള്ള കണക്കുതീർക്കാൻ സാധ്യമല്ല.
അതിനാൽ അവിടുത്തെ ഞാൻ നമിക്കുന്നു.
 "*ഗുരുകുലത്തിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ, ഞാൻ സന്യസിച്ചതായി സ്വപ്നം കണ്ട് അതിരാവിലെ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഓടി വന്ന അമ്മ ഇപ്പോഴും എന്റെ സ്മൃതിപഥത്തിലുണ്ട്*".
 'നീ എന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോവുകയാണോ' എന്നു കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ഓടിവന്ന അമ്മയെക്കണ്ട് സഹപാഠികളും എന്റെ ഗുരു ജനങ്ങളും കൂടി കരഞ്ഞുപോയി.
 "അമ്മേ, ആ സ്നേഹത്തിനു മുന്നിൽ നമസ്കരിക്കാൻ മാത്രമേ ഈ മകനു കഴിയൂ.....
 "അമ്മേ, അവിടുന്നു ശരീരം വെടിയുന്ന വേളയിൽ ഒരു തുള്ളി ഗംഗാജലം ചുണ്ടുകളിലിറ്റിക്കാൻ എനിക്കു കഴിഞ്ഞില്ല.
 സന്യാസിയായതിനാൽ ശ്രാദ്ധമൂട്ടാനും എനിക്കാവില്ല. അമ്മയ്ക്ക് വേണ്ടി ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയാതിരുന്ന ഈ മകനോട് ദയവു ചെയ്ത് പൊറുക്കേണമേ!
 "നീ, എന്റെ മുത്തല്ലേ, രത്നമല്ലേ, കണ്ണിന്റെ കണ്ണല്ലേ, എന്റെ രാജാവല്ലേ ദീർഘായുസ്സായിരിക്കൂ,എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് അമ്മ എന്നെ കുട്ടിക്കാലത്ത് ലാളിച്ചു.
 ആ അമ്മയുടെ വായിൽ ഉണക്കലരി ഇടാൻ മാത്രമല്ലെ എനിക്കിന്ന് കഴിയുന്നുള്ളു.
 പ്രസവവേദന സഹിക്ക വയ്യാതെ, 'അമ്മേ, അച്ഛാ .... ശിവാ... കൃ ഷ്ണാ... ഗോവിന്ദാ, ഹരേ മുകുന്ദാ.... '
 എന്നിങ്ങനെ തിരുനാമം ചൊല്ലി അമ്മവേദന സഹിച്ചിരുന്നതായി കേട്ടിട്ടുണ്ട്.
 അമ്മേ. അവിടുത്തെ സന്നിധിയിൽ ഞാനിതാ കൂപ്പു കയ്യോടെ വന്ദിക്കുന്നു.
 എല്ലാം ത്യജിച്ച സന്ന്യാസി പോലും 'അമ്മ' എന്ന രണ്ടക്ഷരത്തിനു മുന്നിൽ തലകുനിക്കുന്നു.
 കാരണം ആ രണ്ടക്ഷരത്തിൽ പരമ ദിവ്യമായ ഈശ്വരഭാവം തുളുമ്പി നില്ക്കുന്നുണ്ട്.
 വിശ്വ ജേതാവായ ശ്രീ ശങ്കരനാണ് അമ്മയോടുള്ള കണക്കു തീർക്കാൻ ഒരു സന്താനത്തിനും കഴിയുകയില്ലെന്നു ഉറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞത് .
 നമുക്കൊക്കെ ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നത് അമ്മയെ തൊഴുക മാത്രം.
 എത്രയോ കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടാണ് അമ്മ എന്നെ ഈ നിലയിൽ ആക്കിയതെന്ന് ഉള്ളുരുകി അറിയുക.
 ഈ അറിവ് അമ്മയുടെ മുന്നിൽ നമ്മെ വിനയാന്വിതനാക്കും.
വിനയമുള്ള മകനിൽ അമ്മയുടെ അനുഗ്രഹം അമ്മയറിയാതെ തന്നെ ചൊരിയപ്പെടും.
 അമ്മയുടെ അനുഗ്രഹമാണ് നമ്മുടെ ഭാവിയുടെ അടിസ്ഥാന ശില........⁠⁠⁠⁠

വിഘ്നേശ്വരക്ഷേത്രത്തില് എന്തിനാണ് ഏത്തമിടുന്നത്?

വിഘ്നങ്ങളൊഴിയാന്, ഗണപതിക്ഷേത്രത്തില് തൊഴുതുമടങ്ങാന്, ഭക്തര്ക്ക്‌ താല്പര്യ മേറെയുണ്ടെങ്കിലും ഏത്തമിടുന്ന കാര്യത്തില് പലരും പിന്നിലാണ്. അഥവാ ഏത്തമിട്ടാല്പ്പോലും കൈപിണച്ച് രണ്ടു ചെവിയിലും തൊട്ട് ദേഹമിട്ടൊന്നു കുലുക്കുന്നതാണ്പതിവ്.”വലം കയ്യാല് വാമശ്രവണവുമിട

കൈവിരലിനാല്വലം കാതും തോട്ടക്കഴലിണ പിണച്ചുള്ള നിലയില്നിലം കൈമുട്ടാലെ പലകുറി തൊടുന്നേ നടിയനി-ന്നലം കാരുണ്യാബ്ധേ! കളക മമ വിഘ്നം ഗണപതേ!”മേലുദ്ധരിച്ച മന്ത്രം ചൊല്ലികൊണ്ടാണ് ഗണപതി ഭഗവാനെ വന്ദിക്കേണ്ടത്,ഏത്തമിടേണ്ടത്. അതായത് വലംകൈ കൊണ്ട് ഇടത്തെ കാതും ഇടതുകൈകൊണ്ട് വലത്തെ കാതും തൊട്ടുകൊണ്ടും കാലുകള് പിണച്ചു നിന്നുകൊണ്ടും കൈമുട്ടുകള് പലവട്ടം നിലം തൊടുവിച്ച് ഗണപതിയെ വന്ദിക്കുന്നുവെന്ന് സാരംമറ്റൊരു ദേവസന്നിധിയിലുംഏത്തമിടുക എന്നൊരു വിധിയില്ല. എന്നാല് ഗണപതി സന്നിധിയില് പ്രധാനവുമാണ്.ഇടതു കാലിന്മേല് ഊന്നിനിന്ന് വലത്ത് കാല് ഇടത്തുകാലിന്റെ മുമ്പില്ക്കൂടിഇടത്തോട്ട് കൊണ്ടുപോയി പെരുവിരല് മാത്രം നിലത്തുതൊടുവിച്ച് നില്ക്കണം. ഇടതുകൈയുടെ നടുവിരലും ചുണ്ടാണി വിരലും കൂടി വലത്തെ ചെവിയും വലത്തേ കൈ ഇടത്തേതിന്റെ മുന്വശത്തുകൂടിഇടത്തോട്ട് കൊണ്ടുപോയി വലതുകൈയുടെ നടുവിരലും ചുണ്ടാണി വിരലും കൊണ്ട് ഇടത്തേ ചെവിയും പിടിക്കണം. എന്നിട്ടാണ് കുമ്പിടുകയും നിവരുകയും ചെയ്യേണ്ടത്. ഇങ്ങനെയാണ് ഏത്തമിടുന്നത്.ഭക്തനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കും ഇത് എത്ര പ്രാവശ്യം ചെയ്യണമെന്നത്. സാധാരണയായി മൂന്ന്, അഞ്ച്, ഏഴ്, പന്ത്രണ്ട്, പതിനഞ്ച്, ഇരുപത്തൊന്ന്, മുപ്പത്തിയാറ് ഇങ്ങനെ പലവിധത്തില് ചെയ്യാറുണ്ട്.ഇത്തരത്തില് ചെയ്യുന്ന ഭക്തരില് നിന്നും വിഘ്നങ്ങള് മാഞ്ഞുപോകുമെന്നാണ് വിശ്വാസം.എന്നാല് ശാസ്ത്രീയമായി ഇതിനെ ബുദ്ധിയുണര്ത്തുന്ന ഒരു വ്യായാമമുറയായിട്ടാണ് പരിഗണിച്ചു വരുന്നത്. രക്തചംക്രമണത്തിനുവേണ്ടുന്ന ഈ വ്യായാമമുറയിലൂടെ തലച്ചോറിലേക്ക് രക്തത്തിന്റെ ഒഴുക്ക് കൂടുമെന്നാണ് കണ്ടുപിടുത്തം.⁠⁠⁠⁠

ചാതുര്‍വര്‍ണ്യം

ചാതുര്‍വര്‍ണ്യം ഞാന്‍ സൃഷ്ടിച്ചതാണ് എന്നാണു ഭഗവാന്‍ ഗീതയില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് എന്നാല്‍ , ഇത് ഹിന്ദു മതത്തെ പഴിചാരുവനാണ് യുക്തിവാദികളും പല മത നേതാക്കന്മാരും ഉപയോഗിക്കുന്നത് . പക്ഷെ ഇവര്‍ ഈ വാക്യത്തിന്‍റെ പൊരുള്‍ എന്തെന്ന് അറിയുന്നില്ല. അല്ലെങ്കില്‍ അറിയാന്‍ ശ്രമിക്കാറില്ല.
ചാതുര്‍വര്‍ണ്യം എന്നാല്‍ നാല് ജാതി എന്നല്ല ഭൂമിയില്‍ വസിക്കുന്ന നാല് തരം ഗുണങ്ങളോട് കൂടിയ ജന വിഭാഗങ്ങള്‍ ആണ്
സത്വഗുണം
സത്യം,സഹിഷ്ണുത,സമഭാവന, നിഷ്കാമ ഭക്തി,അഹിംസ എന്നീ ഗുണങ്ങളോട് കൂടിയതും യമ നിയമങ്ങള്‍ അനുസരിച്ച് പ്രകൃതിയോട് ചേര്‍ന്ന് ജീവിക്കുന്ന ഏതൊരു മനുഷ്യനും സത്വഗുണശാലി ആണ് .. അവന്‍ ആണ് ബ്രാഹ്മണന്‍. പരബ്രാഹ്മണന്‍ ആയ ഭഗവാന് തൊട്ടു താഴെ ആണ് ഇവര്‍ക്ക് സ്ഥാനം. അതിനാലാണ് വേദകാലം മുതല്‍ ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ പൂജകന്മാരായി ബ്രാഹ്മണന്‍മാരെ അവരോധിക്കപ്പെടുന്ന ആചാരം നിലനിന്നത്.
 സത്വഗുണം + രജോഗുണം
ചില സത്വ ഗുണങ്ങളും ക്ഷമ , ധീരത, ബുദ്ധി , ഭരണശേഷി ,മുന്‍കോപം , എടുത്തുചാട്ടം എന്ന രജോഗുണങ്ങളും ചേര്‍ന്നവര്‍ ആണ് ക്ഷത്രിയര്‍ . ഏതൊരു നല്ല ഭരണകര്‍ത്താവും ജാതി വര്‍ണ്ണ മത ഭേദമെന്യേ ക്ഷത്രിയന്‍ ആണ്
 രജോഗുണം + തമോഗുണം
ചില രജോഗുണങ്ങളും വ്യാപാര പാടവവും , പണത്തിനോടുള്ള അത്യാര്‍ത്തിയും , അസൂയ , കുശുമ്പ് എന്നിവയും ധനം മാത്രം മനസ്സില്‍ കണ്ടുകൊണ്ടുള്ള ജീവിതരീതിയും ആചരിക്കുന്ന ഏത് വ്യക്തിയും ജാതി മത ഭേദമെന്യേ വൈശ്യന്‍ ആണ്
തമോഗുണം
അസത്യ ഗുണങ്ങള്‍ അടങ്ങിയവര്‍ ആണ് ശൂദ്രന്‍മാര്‍ , സഹജീവികളെ ഹിംസിക്കുക , മോഷണം, എപ്പോഴും കളവു പറയുക , പ്രകൃതിക്ക്‌ ഹാനികരമായ പ്രവൃത്തികള്‍ ചെയ്യുക. എന്നിങ്ങനെ സാമൂഹിക ജീവിതത്തില്‍ ഉള്ള ദുഷ്പ്രവൃത്തികള്‍ ചെയ്യുന്നവര്‍ എല്ലാം ജാതി മത ഭേത മേന്യേ ശൂദ്രന്മാര്‍ ആണ് അവരെ തൊട്ടാല്‍ എന്നല്ല തീണ്ടിയാല്‍ പോലും കുളിക്കണം , അവരെ ആരാധനാലയങ്ങളില്‍ പ്രവേശിപ്പിക്കരുത് എന്ന് പോയിട്ട് അതിന്‍റെ അടുത്ത് കൂടിയുള്ള പാതകളില്‍ പോലും പ്രവേശിപ്പിക്കരുത് എന്നൊക്കെ ഉള്ള പഴയ നിയമങ്ങളുടെ ഒക്കെ പൊരുള്‍ ഇപ്പോള്‍ പിടികിട്ടിയിട്ടുണ്ടാവും എന്ന് വിശ്വസിക്കട്ടെ
എന്നാല്‍ കലികാലത്തിന്‍റെ മൂര്‍ച്ചാവസ്ഥയില്‍ പല ബ്രാഹ്മണരായി പിറന്നവരും വൈശ്യന്‍മാരവുകയും പണത്തില്‍ മുങ്ങിക്കിടന്ന് അലസന്മാരായി സമൂഹത്തിന് ഒരു ഉപകാരവും ചെയ്യാതെ സുഖലോലുപന്മാരായി " കട്ടിലില്‍ ഏറി മുറുക്കി വെടി പറഞ്ഞ് ഒട്ടുമയങ്ങിടും ആലസ്യം" എന്ന് പണ്ടു കൃഷ്ണ വാരിയര്‍ പറഞ്ഞ പോലെ ജീവിക്കുകയും , ചിലര്‍ സഹജീവികളെ ഒന്നായി കാണാതെ അവരെ തലങ്ങും വിലങ്ങും ഉപദ്രവിച്ചും ദുഷ് കര്‍മങ്ങള്‍ ചെയ്തും ശൂദ്രന്മാര്‍ ആകുകയും ചെയ്തു .
എങ്കിലും അവരുടെ മാതാ പിതാക്കള്‍ കാരണവും കുടുംബ മഹിമ കാരണവും അവര്ക്കു സമൂഹത്തില്‍ ബ്രാഹ്മണരുടെ സ്ഥാനം ലഭിക്കുകയും പിന്നീട് അവരുടെ സന്തതികള്‍ക്കും സ്വന്തം തമോ ഗുണം പറഞ്ഞ് കൊടുക്കുകയും അങ്ങനെ കാലക്രമേണ ഭാരതത്തില്‍ നിരവധി ബ്രാഹ്മണ ക്ഷത്രിയ , ബ്രാഹ്മണ വൈശ്യ ബ്രാഹ്മണ ശൂദ്ര കുടുംബങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്തു .
അതുപോലെ തന്നെ പല ശൂദ്ര കുടുംബങ്ങളിലും ബ്രാഹ്മണ ചിന്താഗതി ഉള്ളവര്‍ ഉടലെടുക്കുകയും അവരെ മുഴുവന്‍ ബ്രാഹ്മണ ശൂദ്രന്മാര്‍ അടിച്ചമര്‍ത്തിയപ്പോള്‍. അല്ലെങ്ങില്‍ ജന്മം കൊണ്ടു ബ്രാഹ്മണര്‍ ആയവര്‍ കര്‍മ്മം കൊണ്ടു ബ്രാഹ്മണര്‍ ആയവരെ അടിച്ചമര്‍ത്തിയപ്പോള്‍. ഭഗവാന്‍ പണ്ടു പാര്‍ത്ഥനോട് പറഞ്ഞതു ശരി വച്ച് കൊണ്ടു. ഇവിടെ ജന്മിത്വത്തിന് എതിരെ പലരും അവതരിക്കുകയും അതിനെ വേരോടെ പിഴുതെറിയുകയും ചെയ്തു.
എങ്കിലും നിര്‍ഭാഗ്യ വശാല്‍ ഇന്നും നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ കര്‍മം കൊണ്ടു ബ്രാഹ്മണര്‍ ആയവര്‍ തീരെ വിരളം ആണ് . എവിടെയും ബ്രാഹ്മണ വൈശ്യന്മാരും ബ്രാഹ്മണ ശൂദ്രന്മാരും തന്നെ .ഗണപതിയുടെ ജന്മനാള്‍ പോലും അറിയാതെ പലരും മഹാക്ഷേത്രങ്ങളുടെ തന്ത്രി ആയി അഹങ്കരിക്കുന്നു , മഹാഗണപതി ഹോമം വരെ നടത്തുന്നു. ജീവിതത്തില്‍ ഒരു തവണ പോലും ഗായത്രി മന്ത്രം ഉരുവിടാത്തവര്‍ പല അമ്പലങ്ങളിലും പൂജാരിമാരായി വിലസുന്നു എന്നത് എല്ലാം ബ്രാഹ്മണ ശൂദ്രന്മാരുടെ കേളി രംഗത്തിനു ചില ഉദാഹരണങ്ങള്‍ മാത്രം
ശൂദ്രനായി ജനിച്ചു പരബ്രഹ്മണന്‍ ആയ കൃഷ്ണന്‍ , മുക്കുവ കുടുംബത്തില്‍ ജനിച്ചു 4 വേദങ്ങളും , 18 പുരാണങ്ങളും , 1 ഇതിഹാസവും , ഭാഗവതവും , ഉപനിഷത്തുകളും എഴുതിയ വേദവ്യാസന്‍ , കാട്ടാളനായി ജനിച്ചു രാമ നാമം കൊണ്ടു മഹാമുനി ആയ വാത്മീകി , അസുര കുലത്തില്‍ ജനിച്ച് നാരായണ നാമം കൊണ്ടു ബ്രാഹ്മണന്‍ ആയ പ്രഹ്ലാദന്‍ , മഹാബലി ഇവര്‍ ഒക്കെ കര്‍മം കൊണ്ടു ബ്രാഹ്മണന്‍ ആയ ശൂദ്ര ബ്രാഹ്മണന്‍ മാര്‍ക്ക് ചില ഉദാഹരണങ്ങള്‍ മാത്രം.⁠⁠⁠⁠

ശുദ്ധമായ അറിവാണു ജീവൻ

ശുദ്ധമായ അറിവാണു ജീവൻ അഥവാ ആത്മാവ്‌ അല്ലെങ്കിൽ പ്രാണൻ. ഒരു കുട്ടി അമ്മയുടെ ഗർഭപാത്രത്തിൽ നിന്ന് ഈ വിശ്വമഹാപ്രപഞ്ചത്തിലേക്ക്‌ പിറന്ന് വീഴുമ്പോൾ അവൻ അല്ലെങ്കിൽ അവൾ ശുദ്ധമായ അറിവിലാണു ജനിക്കുന്നത്‌. തുടർന്ന് അവന്റെ അല്ലെങ്കിൽ അവളുടെ പ്രയാണം അറിവിൽ നിന്ന് അറിവില്ലായ്മയിലേക്കാണു. നമ്മുടെ ക്ഷേത്രങ്ങളും  പ്രാർത്ഥനകളും, ആചാരാനുഷ്ടാനങ്ങളുമെല്ലാം അവനെ/അവളെ അറിവില്ലായ്മയിൽ നിന്ന് തിരിച്ച്‌ അറിവിലേക്ക്‌ കൊണ്ടുപോകുന്ന കേന്ദ്രങ്ങളാണു. നമ്മുടെ പുരാണോതിഹാസങ്ങളും, ഉപനിഷത്തുക്കളും, ഭഗവത്ഗീതയുമെല്ലാം അറിവില്ലായ്മയിൽ നിന്ന് നമ്മളെ അറിവിലേക്ക്‌ നയിക്കുന്നു. നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥനാരീതികളൊക്കെയും ദ്വൈതഭാവത്തിലാണു. നിരന്തരമായ പ്രാർത്ഥനകളുടേയും, ഭക്തിയുടേയും ഫലമായി ദ്വൈതഭാവത്തിൽ നിന്ന് പതുക്കെ പതുക്കെ അദ്വൈതഭാവത്തിലേക്ക്‌ ഉയരുന്നു.

ആദ്യം വിശ്വാസം, പിന്നെ ഭക്തി, ശ്രദ്ധ, അന്വേഷണം ഒടുവിൽ ആയിതീരൽ. ഈ ആയിതീരലിനെയാണു മോക്ഷം എന്നു പറയുന്നത്‌.

ആദ്യം ഒരു ഈശ്വരവിശ്വാസിയാവണം.

എന്നെ രക്ഷിക്കാൻ, എന്റെ പ്രയാസങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും കേൾക്കാൻ, എന്റെ ആവശ്യങ്ങൾ സാധിപ്പിച്ചുതരുവാൻ എന്നിൽ നിന്ന് അന്വമായ അദൃശ്യനായ ശക്തിയുണ്ട്‌ അതാണു ഈശ്വരൻ. ഇത്‌ വിശ്വാസമാണു. ഈ വിശ്വാസത്തിലാണു നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥനകളും, വഴിപാടുകളും, കാര്യസാദ്ധ്യമന്ത്രജപവും, ഏകാദശി നോൽക്കലും, മുപ്പെട്ട്‌ തൊഴലും, ശയനപ്രദക്ഷിണവും, ചുറ്റുവിളക്കും, നിറമാലയും, ശത്രുസംഹാരപുഷ്പഞ്ജലിയിലും, അർച്ചനയും, ഹോമവുമെല്ലാം.ഇതൊക്കെ ചെയ്താൽ ഭഗവാൻ എന്നെ രക്ഷിക്കും.എനിക്ക്‌ ഈശ്വരനുണ്ട്‌. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുഗ്രഹം മാത്രമാണു എനിക്കുള്ളത്‌ എന്ന ദൃഡമായ വിശ്വാസം ഒരുവനിൽ ഭക്തി ജനിപ്പിക്കുന്നു.

ഭക്തി പതുക്കെ ഭഗവത്‌ പ്രേമമായു മാറുന്നു. ഭഗവത്‌ പ്രേമം ഭക്തിയുടെ ഉയർന്നതലമാണു. ഭഗവത്‌ പ്രേമത്തിൽ നിന്ന് ശ്രദ്ധയിലേക്കുയരുന്നു. ഒരു അമ്മക്ക്‌ തന്റെ കുഞ്ഞിനോട്‌ പ്രേമമാണു അഥവാ വാത്സല്യമാണു ഉള്ളത്‌. അതുകൊണ്ടാണു തന്റെ കുഞ്ഞിനെ ആ അമ്മ എപ്പോഴും ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്‌.

ശ്രദ്ധ പിന്നീട്‌ അന്വേഷണത്തിലേക്ക്‌ ഒരുവനെ നയിക്കുന്നു. അമ്മ തന്റെ കുഞ്ഞിനെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണു അവനെ അല്ലെങ്കിൽ അവളെ അന്വേഷിക്കുന്നത്‌. പൂമുഖത്തു കളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ അമ്മ അടുക്കളയിൽ തന്റെ ജോലികളിൽ വ്യാപൃതയായിരിക്കുമ്പോഴും "മോനെ, മോളെ" എന്നൊക്കെ ഇടയ്ക്കിടക്ക്‌ വിളിച്ചു അന്വേഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും. സ്കൂളിൽ നിന്ന് വരാൻ വൈകിയാൽ അന്വേഷിക്കും. ഇങ്ങനെ ഈ അന്വേഷണം ഉണ്ടാവുന്നത്‌ തന്റെ കുഞ്ഞിൽ ശ്രദ്ധയുണ്ടാവുമ്പോഴാണു.

ഇതുപോലെ ഭഗവാനിൽ ശ്രദ്ധയുണ്ടാവുമ്പോഴാണു അവിടെ അന്വേഷണം ആരംഭിക്കുന്നത്‌. ആ അന്വേഷണം അവസാനിക്കുന്നത്‌ ആയിതീരലിലാണു. അതായത്‌ ആരെയാണോ താൻ ഇത്രയുംകാലും വിശ്വസം, ഭക്തി,  പ്രേമം, ശ്രദ്ധ, അന്വേഷണം  തുടങ്ങിയവയിലൂടെ കണ്ടെത്തിയത്‌ അത്‌ എന്നെ തന്നെയായുരുന്നു. ഈശ്വരനെതന്നെയായിരുന്നു. അതായത്‌ ഞാനും ഈശരനും രണ്ടല്ല ഒന്നാണെന്നുള്ള ബോധം ഉദിക്കും. ഇതിനെയാണു ആത്മജ്ഞാനം എന്നു പറയുന്നത്‌. ഇങ്ങനെ ആത്മാജ്ഞാനം ലഭിച്ചവർ ഒരിക്കലും"ഞാൻ ഈശ്വരനാണു" എന്നു പറയുകയില്ല. അങ്ങിനെ പറയുന്നവരാണു "ആൾ ദൈവങ്ങൾ" യി മാറുന്നത്‌. വാസ്തവത്തിൽ "ഞാൻ" എന്നത്‌ ഇശ്വരനായി മാറുകയല്ല,  "ഞാൻ" ഈശ്വരനിൽ ഇല്ലാതാവുകയാണു ചെയ്യുന്നത്‌. ഇതാണു മോക്ഷം. ഈ തലത്തിലേക്കുയർന്നാൽ പിന്നെ താൻ ഇല്ലാതായി ഈശ്വരനിൽ ലയിച്ചു. പിന്നെ ജനിമൃതികൾ ഇല്ല.

ഒന്നാമത്തെ പടിയിൽ നിന്ന് മുകളിലെത്തെ പടിയിൽ എത്തിയ അവസ്ഥ.  മുകളിലത്തെ പടിയിലെത്തണമെങ്കിൽ ഒന്നും, രണ്ടും, മൂന്നും, നാലും. അഞ്ചും, ആറും പടികളൊക്കെ കയറിവേണം ഒടുവിലത്തെ പടിയിലെത്താൻ.

അതുകൊണ്ട്‌ നാം ഇപ്പോൾ ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രാർത്ഥനകളും, ജപവും, ക്ഷേത്രദർശ്ശനവും, വഴിപാടുചെയ്യലും, ജ്യോത്സ്യനെ കാണലും, പ്രശ്നം വെയ്ക്കലും, പ്രതിവിധി ചെയ്യലും എല്ലാം ഇതുപോലെ ഓരോ പടികളാണു. ഒടുവിൽ കാലം ഒരിക്കൽ അവനിൽ ഭക്തി, പ്രേമം, ശ്രദ്ധ, അന്വേഷണം അങ്ങിനെ മോക്ഷത്തിൽ കൊണ്ടുചെന്നെത്തിക്കും.  അതുകൊണ്ട്‌ അമ്പലത്തിൽ പോകുന്നതും, തൊഴുകുന്നതും, വഴിപാടുകൾ ചെയ്യുന്നതും ഒന്നും തെറ്റല്ല.   നമ്മുടെ നന്മക്കുവേണ്ടിയാണു എന്ന് മനസ്സിലാക്കുക. ഇതിനെയൊക്കെ വിമർശ്ശനബുദ്ധിയോടും അൽപജ്ഞാനത്തോടും കൂടി കാണുന്നവർ പ്രത്യേകിച്ചും.

ജഗദീശ്വരൻ എവരേയും അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ.

ഓം നമോ നാരായണായ

സന്ധ്യ ദീപം - നിലവിളക്കിന്‍റെ മഹത്വം

ദിവസവും സന്ധ്യയ്ക്കു വീടുകളിൽ വിളക്കു വയ്ക്കുക എന്നതു പണ്ടൊക്കെ ആചാരത്തിന്റെ ഭാഗം തന്നെയായിരുന്നു. സൂര്യൻ അസ്തമിക്കുന്നതിനു മുൻപു വിളക്കു വയ്ക്കണം. രാത്രിയുടെ ഇരുട്ടിൽ വെളിച്ചം കാണാൻ വേണ്ടി മാത്രമായിരുന്നില്ല ആ വിളക്കുവയ്ക്കൽ. നമ്മുടെ മനസ്സുകളിൽ തിന്മയുടെ കൂരിരുട്ട് ഇല്ലാതാക്കി എപ്പോഴും നന്മയുടെ വെളിച്ചം നിലനിർത്തേണമേ എന്ന പ്രാർഥനയുടെ പ്രതീകമാണു സന്ധ്യാദീപം. “ദീപോ ഹരതു മേ പാപം സന്ധ്യാദീപ നമോസ്തു തേ...” എന്നാണ് ആ പ്രാർഥന. അല്ലയോ സന്ധ്യാദീപമേ, എല്ലാ പാപങ്ങളെയും തീർത്ത് നല്ല വഴിയിൽ നയിക്കേണമേ എന്നാണ് അർത്ഥം.
 നിലവിളക്കിന്‍റെ മഹത്വം

∙ നിലവിളക്കിന്റെ അടിഭാഗം ബ്രഹ്മാവിനെയും തണ്ട് വിഷ്ണു ഭഗവാനെയും മുകൾ ഭാഗം ശിവനെയും കുറിക്കുന്നു.
∙ നിലവിളക്കിന്റെ നാളം ലക്ഷ്മിദേവിയെയും പ്രകാശം സരസ്വതിദേവിയെയും നാളത്തിലെ ചൂട് പാര്‍വ്വതി ദേവിയെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
നിലവിളക്ക് തെളിക്കുന്ന ദിക്ക്
∙രാവിലെ കിഴക്ക് ദിക്കിന് അഭിമുഖമായി വേണം തിരിതെളിയ്ക്കാൻ. ഇങ്ങനെ ചെയ്താൽ ദുഃഖങ്ങള്‍ ഇല്ലാതാകുന്നു എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.
∙ വൈകിട്ട് പടിഞ്ഞാറ് പടിഞ്ഞാറ് ദിക്ക് നോക്കി നിലവിളക്ക്  തെളിയ്ക്കണം. ഇങ്ങനെ ചെയ്താൽ കടബാധ്യത തീരും. 
∙ വടക്ക് ദിക്ക് നോക്കി നിലവിളക്ക് കത്തിച്ചാല്‍ സമ്പത്ത് വര്‍ദ്ധനയുണ്ടാകുമെന്നും വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.
∙ തെക്ക് ദിക്ക് നോക്കി നിലവിളക്ക് തെളിക്കരുത്.
നിലവിളക്കിലെ തിരി
∙ പഞ്ഞി കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ തിരിയാണ് നിലവിളക്കില്‍ ഇടുന്ന തിരിയില്‍ ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠം.
∙വിവാഹ തടസ്സം നീങ്ങാൻ ചുവപ്പ് തിരിയില്‍ നിലവിളക്ക് കത്തിക്കാം
∙ മനസിന്റെ ദു:ഖം മാറാൻ മഞ്ഞ തിരിയില്‍ നിലവിളക്ക് കത്തിക്കാം.
∙ ഒറ്റതിരിയിട്ട ദീപം മഹാവ്യാധിയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. (രണ്ട് തിരികൾ കൂപ്പുകൈയുടെ രീതിയിലാക്കി വേണം തിരിതെളിയ്ക്കാൻ
∙ രണ്ടു തിരിയിട്ട ദീപം ധനലാഭം സൂചിപ്പിക്കുന്നു
∙ മൂന്നു തിരിയിട്ട ദീപംവും നാല്തിരിയിട്ട ദീപവും തെളിക്കരുത്. അജ്ഞതയും ദാരിദ്രത്തെയുമാണ് ഇവ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.
∙ അഞ്ച് തിരിയിട്ട ദീപം ദുരിതങ്ങളൊഴിഞ്ഞ് ഐശ്വര്യത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
ശുഭകർമ്മങ്ങൾക്ക് വിളക്ക് തെളിച്ച് ആരംഭം കുറിക്കുന്ന പതിവുണ്ട്. എന്താണ് വിളക്കിന്റെ മഹത്വം? വിളക്ക് എങ്ങനെയാണ് ഗൃഹക്ഷേത്രാദികളിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചത്?. ജ്യോതിഷത്തിൽ വിളക്കിന്റെ പ്രാധാന്യം എന്താണ്? എന്നതിനെപ്പറ്റി ഒരു അന്വേഷണം നടത്തി നോക്കാം. അവസാനം പറഞ്ഞ ചോദ്യത്തിന്റെ ഉത്തരം കണ്ടെത്തിയാൽ തന്നെ മറ്റു ചോദ്യങ്ങൾക്കുളള ഉത്തരമുണ്ടാകും. 
‘സർവ്വ പ്രശ്നേഷു സർവ്വേഷ്ഠ കർമ്മസ്വപിവിശേഷതഃ
പ്രാസാദേനൈവ ദീപസ്യ ഭവിഷ്യച്ശുഭമാദിശേൽ’’
എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങളിലും എല്ലാത്തരം കർമ്മങ്ങളിലും പ്രത്യേകമായി വിളക്കിന്റെ തെളിച്ചം കൊണ്ട് ഭാവികാലം ശുഭം പറയണം. വിളക്കിന്റെ ഇടതു വശം ജ്വാലയുണ്ടായാലും തെളിയാത്ത ജ്വാലയായാലും തീപ്പൊരിയോടു കൂടി നേരിയ ജ്വാലയായാലും ശുദ്ധമായ എണ്ണയും തിരിയും ഉണ്ടെങ്കിൽ പോലും വേഗം അണഞ്ഞു പോവുകയും ജ്വാലയ്ക്ക് ശബ്ദമുണ്ടാവുകയും, വിറയാർന്നതും, തെളിഞ്ഞ് പിളർന്ന ജ്വാലയായും ഉളള ദീപം അശുഭ ഫലം തരുന്നു. കത്തിച്ചാൽ വീണ്ടും വീണ്ടും കെട്ടു പോകുന്ന ദീപം അശുഭമാണ്.
തടിച്ച് ഉറപ്പുളളതും, നീളമേറിയതും, വിറയില്ലാത്തതും, പ്രകാശിക്കുന്നതും, ശബ്ദമില്ലാത്തതും, ഭംഗിയുളളതും, വലതു വശം ചുറ്റുന്നതും, വൈഢൂര്യനിറമോ സ്വർണ്ണനിറമോ ഉളളതുമായ ജ്വാലയാർന്ന ദീപവും, ഉയർന്ന ജ്വാലയായി കാണ പ്പെടുന്ന ദീപവും ശോഭനവും സന്തുഷ്ടവുമായ ഐശ്വര്യത്തെ തരുന്നു. വിളക്കിലെ എണ്ണ പ്രഷ്ടാവിന്റെ ദേഹമായും അതിനുളളിൽ കിടക്കുന്ന തിരി ആത്മാവായും ജ്വാല ആയുസ്സായും, അതിന്റെ നൈർമല്യം, മാലിന്യം എന്നിവ സുഖവും ദുഃഖവുമായും വിളക്ക് ഗൃഹമായും ; മൃദു ഗുണവും പാരുഷ്യവും ഉളള കാറ്റ് ബന്ധുരൂപവും ശത്രു രൂപവും ആയിത്തീരുന്നു. മഹാ ദേവാത്മാവായ ആ ദീപം പ്രഷ്ടാവിന്റെ സ്ഥിതി ഗതികൾ അങ്ങേയറ്റം സൂചിപ്പിക്കുന്നു. 
മഹാദേവാതാത്മ എന്നതിന് ദേവസ്വരൂപമെന്നോ ശിവസ്വരൂപമെന്നോ പറയാം. വിളക്കു കൊണ്ട് പൃച്ഛകന്റെ സകല ഗുണദോഷങ്ങളും ചിന്തിക്കാം. വിളക്കിലെ എണ്ണയുടെ അളവു കൊണ്ട് ദേഹപുഷ്ഠി ചിന്തിക്കാം. എണ്ണയുടെ ചൂട് ദേഹാസ്വാസ്ഥ്യം കാണിക്കുന്നു. മാലിന്യം രോഗാദ്യാനുഭവമാണ്. നൈർമല്യം ശരീര പ്രാകാശത്തെ കാണിക്കുന്നു. എണ്ണയുടെ അളവു കൊണ്ട് പുണ്യപാപങ്ങൾ നിർണ്ണയിക്കാം.
സുകൃത ദുഷ്കൃതങ്ങളുടെ ഏറ്റകുറച്ചിലുകളാണല്ലോ ജീവിതം. ആത്മാവായ തിരി ശുദ്ധമായിരുന്നാൽ ബുദ്ധി പ്രകാശം, ആത്മസുഖം മുതലായവ കാണിക്കുന്നു. തിരിയുടെ മലിനത്വം, ദുഃഖാധിക്യം സന്തോഷക്കുറവ് എന്നിവയാണ് തിരി ഒന്നിനു മുകളിൽ ഒന്നായി പിരിഞ്ഞു കിടന്നാൽ വായുവിന് ആവരണം സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് പറയാം. ഉപയോഗിക്കാതെ കിടക്കുന്ന തിരികൾ സന്താനങ്ങളുടെ സുഖദുഃഖങ്ങളെ കാണിക്കുന്നു. തിരി അധികമായാൽ മന:ക്ലേശം ഫലമാകുന്നു ജ്വാലയുടെ ആകൃതി അനുസരിച്ച് ആയുസ്സിന്റെ സ്ഥിതി പറയാം. തടിച്ച് ഉരുണ്ട ജ്വാലയായാൽ ആയു: പുഷ്ടി, ജ്വാല ഇളക്കമുളളതെങ്കിൽ ആയുസിന്റെ സന്നിഗ്ധത, തെളിഞ്ഞ ജ്വാലയായാൽ സൗഖ്യം, മങ്ങിയ ജ്വാല ദുഃഖം. 
വിളക്കിന്റെ വലിപ്പമനുസരിച്ച് ഗൃഹത്തിന്റെ സ്ഥിതികൾ പറയണം. വിളക്കിന്റെ വലിപ്പം വീടിന്റെ ഭംഗി ഉറപ്പ് എന്നിവ കാണിക്കുന്നു. വിളക്കിന് കേടു ണ്ടെങ്കിൽ ഗൃഹദോഷം പറയണം. ശുദ്ധമായ വിളക്ക് വീടിന്റെ പരിശുദ്ധിയെ കാണിക്കുന്നു. മഷി അധികമുണ്ടെങ്കിൽ അഗ്നി ഭയം ഫലം. വിളക്കു മാറ്റി വച്ചാൽ വീടുമാറ്റം പറയണം. 
ദീപത്തിന്റെ ജ്വാല കിഴക്കു ദിശയിലേക്കായാൽ അഭീഷ്ട സിദ്ധിയും, അഗ്നികോണിലായാൽ അഗ്നിഭയവും തെക്കു ദിക്കിലായാൽ മരണഭയവും നിര്യതി കോണിലായാൽ ഓർമ്മകുറവും ഉണ്ടാകുന്നു. വരുണ ദിക്കിലെ ജ്വാല ശാന്തി നൽകുന്നു. വായു കോണിലായാൽ ഐശ്വര്യഹാനിയും, വടക്കു ദിക്കിലായാൽ രോഗശാന്തിയും ഉണ്ടാകും, ഈശാനകോണിലുളള ജ്വാല സുഖം നൽകുന്നു. അഗ്നിയുടെ മേലോട്ടുയരുന്ന ജ്വാല സർവ്വാഭീഷ്ട വസ്തുക്കൾ ഉടനടി പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു.
വിശേഷാൽ, ഒറ്റത്തിരി രോഗലക്ഷണവും, രണ്ടു തിരിയായാൽ ഉത്തമവും, മൂന്നു തിരി ആലസ്യ ലക്ഷണവും നാലു തിരി ദാരിദ്ര്യവും അഞ്ചു തിരിയായാൽ ശോഭന ഫലവുമാകുന്നു.
വൈകിട്ട് നിലവിളക്കു കൊളുത്തിയാൽ എത്രസമയം വയ്ക്കണം. ഞാൻ മണിക്കൂറോളം കത്തിച്ചുവയ്ക്കുമായിരുന്നു. ചില ആളുകൾ പറയുന്നു. മരണവീട്ടിലാണു ദീർഘനേരം നിലവിളക്കു കൊളുത്തിവയ്ക്കുന്നതെന്ന്. നിലവിളക്കു കൊളുത്തി എത്രസമയം വയ്ക്കണം? കൂടുതൽ സമയം വയ്ക്കുന്നതുകൊണ്ടു ദോഷമുണ്ടോ?
രാവിലെയും വൈകിട്ടുമാണു വീടുകളിൽ സാധാരണ നിലവിളക്കു തെളിക്കുന്നത്. സൂര്യഭഗവാനെ ആദരിക്കാനാണിത്. ഉദയത്തിനും അസ്തമയത്തിനും അഞ്ചു മിനിറ്റ് മുൻപാണു വിളക്കു തെളിക്കേണ്ടത്. രാവിലെ കിഴക്കോട്ടും വൈകിട്ട് പടിഞ്ഞാറോട്ടുമായിരിക്കണം തിരിനാളം. വിളക്കിലെ എണ്ണ വറ്റുംവരെ കത്തിച്ചുവയ്ക്കാമെന്നാണു കണക്ക്. മരണവീടുകളിൽ വിളക്കിലെ എണ്ണ തീരുന്നതനുസരിച്ചു വീണ്ടും വീണ്ടും ഒഴിച്ചുകൊടുത്ത് ചടങ്ങു തീരുംവരെയാണു വിളക്കു കത്തിക്കുന്നത്.⁠⁠⁠⁠

അര്‍ജുനനും കര്‍ണനും ഭഗവാന്റെ കാഴ്ചപാടില്‍

അർജുനന്റെ അമ്പ് എൽക്കുന്ന ശക്തിയിൽ കർണ്ണന്റെ രഥം ഏറെ ദൂരെ പിറകിലേക്ക് പോയി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു,
തിരിച്ച് കർണ്ണൻ അമ്പ് എയ്യുമ്പോൾ അതേറ്റ് അർജുനന്റെ രഥം ഏഴു അടി മാത്രം പിറകിലേക്ക് പോകുന്നു ..
പക്ഷെ ഓരോ തവണയും രഥം ഏഴു അടി പിറകിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ ശ്രീ കൃഷ്ണൻ പറയും "എത്ര വീരനാണ് കർണ്ണൻ "

അർജുനന്റെ ബാണം കൊണ്ട് കർണ്ണ രഥം ഒരുപാട് ദൂരം പിറകിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ ശ്രീകൃഷ്ണൻ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കും ..ഒരുപാട് തവണ ഇതു തന്നെ ആവർത്തിച്ചപ്പോൾ അർജുനൻ അസ്വസ്ഥൻ ആയി ശ്രീകൃഷ്ണനോട് ചോദിച്ചു,
''ഹേ വാസുദേവാ അങ്ങ് എന്ത് പക്ഷഭേദം ആണ് കാണിക്കുന്നത് നമ്മുടെ രഥം ഏഴടി മാത്രമേ പിറകിലേക്ക് പോകുന്നുള്ളൂ. പക്ഷേ എന്റെ ബാണം കൊണ്ട് കർണ്ണ രഥം ഒരുപാട് പിറകിലേക്ക് പോകുന്നു. അത് അങ്ങ് കാണാതെ കർണ്ണനെ മഹാവീർ കർണ്ണൻ എന്ന് പുകഴ്ത്തുന്നത് എന്തിന് ?"

മന്ദഹസ്സിച്ചുകൊണ്ട് ശ്രീകൃഷ്ണൻ അർജുനനോട് പറഞ്ഞു, "ഹേ പാർഥൻ ..ഞാൻ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്, കർണ്ണൻ വീരനാണ് ..നീ മുകളിലേക്ക് നോക്കുക നിന്ടെ രഥ ത്തിന്റെ കൊടിക്കൂറയിൽ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ശക്തനായ വീർ ഹനുമാനും മുന്നിൽ സാരഥിയായി ഞാൻ വാസുദേവ കൃഷ്ണനും ഉണ്ടായിട്ടും കർണ്ണന്റെ ബാണം ഏറ്റു രഥം ഏഴു അടി പിറകിലേക്ക് പോകുന്നു ..അപ്പോൾ ഞങ്ങൾ രണ്ടും ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ നിൻറെ രഥത്തിന്റെ അസ്ഥിത്വം തന്നെ ഇല്ലാതെ ആകുമായിരുന്നു.

സത്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോൾ അർജുനനൻ ഇളഭ്യനായി. പക്ഷെ എങ്കിലും സ്വന്തം കഴിവിൽ ഒരുപാട് വിശ്വസിച്ചിരുന്ന അർജുനനൻ യുദ്ധത്തിന്റെ അവസാന ദിനമായിരുന്നുന്നു ആ സത്യം ശരിക്കും ബോധ്യപെട്ടത്.

സാധാരണ എല്ലാ ദിവസ്സവും യുദ്ധം കഴിഞ്ഞു രഥത്തിൽ നിന്ന് സാരഥി ആയ കൃഷ്ണൻ ആദ്യം ഇറങ്ങും പിന്നെ അർജുനനു വേണ്ടി വാതിൽ തുറന്ന് കൊടുക്കും. എന്നാൽ അവസാന ദിനം ശ്രീ കൃഷ്ണൻ രഥത്തിൽ തന്നെ ഇരുന്നിട്ട് അർജുനനോട് ഇറങ്ങി ഏറെ ദൂരം നടക്കാൻ പറഞ്ഞു ..അർജുനൻ അത് അനുസരിച്ചു.

അർജുനനൻ ഇറങ്ങി കുറെ ദൂരം എത്തിയപ്പോൾ ശ്രീ കൃഷ്ണനും തേരിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി.ഭഗവാൻ ഇറങ്ങിയതും രഥം കത്തി ഭസ്മം ആയി. ഇതുകണ്ട അർജുനൻ ആച്ചര്യത്തോടെ ഭഗവാനെ നോക്കി ..ഭഗവാൻ പറഞ്ഞു,
"അർജുനാ നിന്ടെ രഥം ഭീഷ്മർ ,കൃപാചാര്യർ ,ദ്രോണർ ,കർണ്ണൻ എന്നിവരുടെ ദിവ്യാസ്ത്രങ്ങൾ ഏറ്റു ഏറെ മുന്നേ തന്നെ ഭസ്മംആയി പോയിരുന്നു. പക്ഷെ ഞാൻ എൻറെ യോഗമായ ശക്തിയിൽ ഒരു സങ്കൽപ്പ രഥം ആയിരുന്നു പകരം സൃഷ്ടിച്ചത് ".

അർജുനൻ ഒരു നിമിഷം ഭൂമി പിളർന്നു താഴേക്ക് പോകുന്ന പോലെ തോന്നി.
 'ഞാൻ' എന്ന അഹം ബോധത്തിൽ നമ്മളും പലപ്പോഴും അർജുനനനെപ്പോലെ ചിന്തിക്കാറുണ്ട്. ഈ ലോകത്തിലെ എല്ലാം നമ്മളുടെ വരുതിയിൽ ആണെന്ന തികഞ്ഞ അഹം ബോധം ...

ഇവിടെ രഥം നമ്മുടെ ശരീരവും യുദ്ധം മാനസിക സങ്കർഷങ്ങളും ആകുന്നു. ഒരിക്കൽ ജീവിത യുദ്ധം കഴിഞ്ഞ് ജീവാത്മാവു ആകുന്ന അർജുനൻ ശരീരമാകുന്ന രഥത്തിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങുന്നു, പിന്നാലെ പരമാത്മാവും .അതോടെ അത് നശിക്കുന്നു ..

ഗൃഹപ്രവേശം / പാല് കാച്ചുന്ന ചടങ്ങ് എങ്ങനെ?

ഗൃഹപ്രവേശം 
ഗൃഹനാഥ ഇടതുകാലും ഗൃഹനാഥന്‍ വലതുകാലും വെച്ചുവേണം പുതുഗൃഹത്തിനുള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാന്‍. പാല്‍പ്പാത്രവും കൊളുത്തിയ നിലവിളക്കുമേന്തി വീടിന് ഒരു പ്രദിക്ഷണം വെച്ച് വേണം ഇവര്‍ അകത്തേയ്ക്ക് കടക്കാന്‍.
പാല് കാച്ചുന്ന ചടങ്ങ് എങ്ങനെ?
യാതൊരു വസ്തുക്കളെയും, പ്രത്യേകിച്ച് ഭക്ഷണസാധനങ്ങളെ അനാവശ്യമായി കളഞ്ഞുകൂടാ എന്നത് പൊതുനിയമമാണ്. 
എന്നാല്‍, ഇങ്ങനെ കളയുന്നത് ഒരു നല്ല ദിവസമാണെങ്കിലോ? അത് ഏറെ മോശമായിരിക്കും.
ഗൃഹപ്രവേശത്തിന്റെ നാള്‍ പാല്‍ അടുപ്പില്‍വെച്ച് തിളപ്പുച്ചു തൂവികളയുന്ന രീതി ഒട്ടുംതന്നെ ശരിയല്ല. 
പാല്‍ കാച്ചിയശേഷം ഈശ്വരനെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചുകൊണ്ട്‌ അത് താഴെയിറക്കിവയ്ക്കുക. അതിനുശേഷം മൂന്നു ചെറിയസ്പൂണ്‍ പാല്‍ മൂന്നുതവണയായി അടുപ്പിലോഴിച്ച് അഗ്നിദേവന് സമര്‍പ്പിക്കുക. ഇത്രയേ വേണ്ടു.
തികഞ്ഞ പ്രാത്ഥനയോടുകൂടി സ്ത്രീയും പുരുഷനും ചേര്‍ന്നുവേണം പാല്‍പ്പാത്രം അടുപ്പില്‍ വെയ്ക്കാനും പിന്നീട് ഇറക്കിവെയ്ക്കാനും
നിറംകൊണ്ട് പാല്‍ സത്വഗുണ രൂപിയാണ്. പാലില്‍ നെയ്യടങ്ങിയിരിക്കുന്നത് അദൃശ്യവുമാണല്ലോ. ഇതുപോലെ നമ്മളില്‍ അദൃശ്യമായി ലയിച്ചുകിടക്കുന്ന ഈശ്വരനെ കണ്ടെത്താനുള്ള സന്ദേശമാണ് ഗൃഹപ്രവേശത്തിലെ ആദ്യ ചടങ്ങായ പാലുകാച്ചലിലൂടെ നിര്‍വഹിക്കുന്നത്. 
അടുത്തത്‌ വാസ്തുബലി എന്ന പൂജയാണ്. ക്ഷേത്രം ദേവന്റെ ശരീരം എന്നപോലെ ഗൃഹം വാസ്തുപുരുഷന്റെ ദേഹമാണ്. ഈ പുരുഷനെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താന്‍ ദേവപൂജ ആവശ്യമാണ്‌. ഇത്തരത്തിലുള്ള പൂജയിലൂടെയാണ് ഹൈന്ദവ തത്ത്വത്തിന്റെ പൂര്‍ണ്ണത.
ഗൃഹപ്രവേശ മുഹൂര്‍ത്തം
ഗൃഹപ്രവേശത്തിന്‌ കര്‍ക്കിടകം, കന്നി, കുംഭം രാശികളില്‍ ആദിത്യന്‍ നില്‍ക്കുന്ന സമയം ആശുഭമാണ്. അതായത് കര്‍ക്കിടകം, കന്നി, കുംഭം മാസങ്ങള്‍ ഒഴിവാക്കണം. ശിഷ്ടം ഒമ്പത് മാസങ്ങളും ഉത്തമങ്ങളാണ്. മറ്റെല്ലാനിയമങ്ങളും ഗൃഹാരംഭവിധിപോലെ തന്നെ.
പുതിയതായി പണികഴിപ്പിച്ച വീട്ടില്‍ സൂര്യന്‍ ഉത്തരായനത്തിലായിരിക്കുന്ന ശുഭ മൂഹൂര്‍ത്തത്തിലായിരിക്കും ഗൃഹപ്രവേശം . 
അതേ സമയം പഴയതും പരിഷ്‌കരിച്ചതുമായ വീടുകളിലെ ഗൃഹപ്രവേശത്തിന്‌ വ്യാഴന്റെയും ശുക്രന്റെയും സ്ഥാനം നോക്കിയായിരിക്കും മുഹൂര്‍ത്തം തീരുമാനിക്കുക. 
ഇതിന്‌ നക്ഷത്രം പരിഗണിക്കാറില്ല. ചന്ദ്ര വര്‍ഷ കലണ്ടര്‍ അടിസ്ഥാനമാക്കിയായിരിക്കും ഗൃഹപ്രവേശത്തിന്‌ അനുയോജ്യമായ മാസം കണ്ടെത്തുക.
പുതിയ വീട്ടില്‍ താമസം തുടങ്ങുന്നതിനായി ആദ്യപ്രവേശിക്കുന്ന സമയത്ത്‌ നടത്തുന്ന ചടങ്ങാണ്‌ ഗൃഹപ്രവേശം. 
വീട്‌ തയ്യാറായികഴിഞ്ഞാല്‍ ജ്യോതിഷ പ്രകാരം കണ്ടെത്തുന്ന ഒരു നല്ല ദിവസം കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ താമസം മാറും. ഗൃഹപ്രവേശനത്തിന്‌ പഞ്ചാംഗം നോക്കി ശുഭമുഹൂര്‍ത്തം തിരഞ്ഞെടുക്കാറുണ്ട്‌. നമ്മുടെ പുരാണ ലിഖിതങ്ങളില്‍ മൂന്ന്  തരം ഗൃഹപ്രവേശങ്ങളെ കുറിച്ച്‌ പരാമര്‍ശിക്കുന്നുണ്ട്‌. 
അപൂര്‍വ 
പുതിയ സ്ഥലത്ത്‌ പുതിയതായി നിര്‍മ്മിച്ച ഗൃഹത്തിലേക്കുള്ള ആദ്യ പ്രവേശനം അപൂര്‍വ(പുതു) ഗൃഹപ്രവശം എന്നറിയപ്പെടുന്നു
സപൂര്‍വ 
വിദേശത്തോ മറ്റെവിടെയെങ്കിലും ആയിരുന്നവര്‍ തിരിച്ചു വന്ന്‌ നേരത്തെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഗൃഹത്തിലേക്ക്‌ പ്രവേശിക്കുന്നത്‌ സപൂര്‍വ എന്നാണ്‌ അറിയപ്പെടുന്നത്‌.
ദ്വന്ദ്വ 
തീപിടുത്തം, വെള്ളപ്പൊക്കം, ഭൂമികുലുക്കം തുടങ്ങി പലകാരണങ്ങളാല്‍ നാശം സംഭവിച്ച വീട്‌ വീണ്ടും പുതുക്കി പണിതതിന്‌ ശേഷം ഉള്ള ഗൃഹപ്രവേശം ആണ്‌ ദ്വന്ദ്വ ( പഴയ) ഗൃഹപ്രവേശം
അപൂര്‍വ ഗൃഹ പ്രവേശം കൃത്യമായ ശുഭമുഹൂര്‍ത്തവും നാളും കണ്ടെത്തി വേണം നടത്താന്‍. എന്നാല്‍ മറ്റ്‌ രണ്ട്‌ ഗൃഹ പ്രവേശത്തിനും പഞ്ചാംഗം നോക്കി നല്ല സമയം തിരഞ്ഞെടുത്താല്‍ മതിയാകും.
വാസ്‌തു പൂജ
ഗൃഹത്തിലേക്ക്‌ ആദ്യമായി പ്രവേശിക്കുന്നതിന്‌ മുമ്പ്‌ വീടിന്‌ പുറത്ത്‌ വാസ്‌തു ദേവതയെ പൂജിക്കുന്നതാണ്‌ വാസ്‌തു പൂജ. 
ചെമ്പ്‌ കുടത്തില്‍ വെള്ളം നിറച്ച്‌ അതില്‍ നവധാന്യങ്ങള്‍ , ഒരു രൂപ നാണയം എന്നിവ ഇടും. കുടത്തിന്‌ മുകളില്‍ ഒരു തേങ്ങ വയ്‌ച്ച്‌ ചുവന്ന തുണികൊണ്ട്‌ മൂടി ചുവന്ന നാട കൊണ്ട്‌ കെട്ടും. 
അതിന്‌ ശേഷം ഇതിനെ പൂജ ചെയ്യും. പിന്നീട്‌ ഭാര്യാഭര്‍ത്താക്കന്‍മാര്‍ ചേര്‍ന്ന്‌ ഈ ചെമ്പ്‌ കുടം വീടിന്‌ അകത്തേയ്‌ക്ക്‌ എടുത്ത്‌ ഹോമകുണ്ഡത്തിന്‌ അടുത്ത്‌ വയ്‌ക്കും.
വാസ്‌തു ശാന്തി 
ഹോമം ഉള്‍പ്പെടുന്ന പൂജയാണ്‌ വാസ്‌തു ശാന്തി അഥവ ഗൃഹ ശാന്തി . 
ഗ്രഹങ്ങളുടെ ദോഷകരമായ സ്വാധീനം തടയാനും പ്രതികൂല ഘടകങ്ങള്‍ നീക്കം ചെയ്‌ത്‌ സമാധാനമാരമായ അന്തരീക്ഷം സൃഷിക്കാനും വേണ്ടിയുള്ളതാണിത്‌. 
എല്ലാ പൂജകളും കഴിഞ്ഞാല്‍ പൂരോഹിതന്‌ ഭോജനം നല്‍കും. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുഗ്രഹത്തിനും പ്രാര്‍ത്ഥനയ്‌ക്കുമായി ദക്ഷിണ നല്‌കുകയും ചെയ്യും. 
ഈ രണ്ട്‌ പൂജകളും വളരെ പ്രധാനമാണ്‌. ഗണപതി പൂജ, സത്യനാരായണ പൂജ, ലക്ഷ്‌മി പൂജ എന്നിവ പുരോഹിതന്റെ നിര്‍ദ്ദേശത്തിന്‌ അനുസരിച്ച്‌ ചെയ്യാവുന്നതാണ്‌.
ഗൃഹപ്രവേശത്തില്‍ ചെയ്യാവുന്നതും ചെയ്യരുതാത്തതും 
താഴെ പറയുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്‌തില്ലെങ്കില്‍ ഗൃഹപ്രവേശം പൂര്‍ണ്ണമാകില്ല വീടിന്റെ വാതിലുകള്‍ക്ക്‌ കതക്‌ വച്ചില്ലെങ്കില്‍ വീടിന്റെ മേല്‍ക്കൂര മൂടിയെല്ലെങ്കില്‍ വാസ്‌തു ദേവതയെ പൂജിച്ചില്ലെങ്കില്‍ പുരോഹിതന്‌ ദക്ഷിണയും ഭോജനവും നല്‍കിയില്ലെങ്കില്‍ ഗൃഹ നാഥ ഗര്‍ഭിണി ആണെങ്കില്‍ ഗൃഹപ്രവേശ ചടങ്ങ നടത്തരുത്‌.
*ഗൃഹപ്രവേശം നടത്തുമ്പോള്‍.
പുതിയ വീട്ടിലേക്ക്‌ താമസം മാറുമ്പോള്‍ ഇവ ഒന്നും ചെയ്‌തില്ലെങ്കില്‍ ഗൃഹ വാസികള്‍ക്ക്‌ പ്രശ്‌നങ്ങളും അസ്വസ്ഥതകളും അനുഭവപ്പെട്ടെന്ന്‌ വരാം*. 
അതിനാല്‍ എല്ലാ ചടങ്ങുകളും ചിട്ടപ്രകാരം നടത്തിയതിന്‌ ശേഷം പുതിയ വീട്ടിലേക്ക്‌ താമസം മാറുക. 
ഗൃഹപ്രവേശ ചടങ്ങുകള്‍ പൂര്‍ത്തിയായാല്‍ കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ക്ക്‌ പുതിയ വീട്ടിലേക്ക്‌ താമസം മാറാം. 
പുതിയ വീട്‌ കുറച്ച്‌ ദിവസത്തേയ്‌ക്ക്‌ പൂട്ടരുതെന്ന്‌ പറയും അശുഭമായിട്ടാണ്‌ അത്‌ കണക്കാക്കുക.